O mnie

Pochodzę z Wadowic, a całe moje życie zawodowe związane jest ze

Szczecinem

Urodziłem się w Krakowie (porodówka w Wadowicach była zamknięta), pochodzę z Wadowic z rodziny lekarskiej.

 

Rodzina: żona Małgorzata (stomatolog), dwoje dzieci, córka Maria Magdalena, syn Michał (studenci medycyny).

 

To co najważniejsze w moim życiu zawdzięczam rodzicom. Wspomnę mojego ojca Wiesława Domańskiego - lekarza, którego całokształt pracy, postawa człowieka oddanego całkowicie choremu i społeczności lokalnej, co przyczyniło się do nadania mu honorowego obywatelstwa Gminy Spytkowice, nadania nazwy ulicy im Doktora Domańskiego w Spytkowicach, tablicy upamiętniającej w miejscu Jego pracy: „Wiesław Domański, wzorowy lekarz i szlachetny człowiek. Organizator i Kierownik Gminnego Ośrodka Zdrowia, Honorowy Obywatel Gminy Spytkowice, Zasłużony dla zdrowia i ratowania życia mieszkańców Gminy, czynnie pracujący od 1957 do 2003 roku. Wdzięczna społeczność Gminy Spytkowice. - Galeria

 

Studia skończyłem na Wydziale Lekarskim na Uniwersytecie w Rostoku w 1991roku. Pracę rozpocząłem w 1991 roku w Klinice Chorób Wewnętrznych, a następnie Klinice Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie, gdzie pracuję do dziś.

 

Pasjonuję się medycyną sportową, narciarstwem, nurkowaniem, jestem żeglarzem. Oprócz podróży morskich, ostatnia z moich pasji to motocykle.
 

Uniwersytet

W PUM pełniłem lub nadal piastuję następujące funkcje:

2012-2016r., 2016-2020r., i 2020-2021

Dziekan Wydziału Medycyny i Stomatologii (wcześniej Wydziału Lekarskiego z Odziałem Nauczania w Języku Angielskim)

2013

przyczyniłem się do stworzenia na Pomorskim Uniwersytecie Medycznym unikatowego na skalę europejską programu nauczania medycyny - ASKLEPIOS, opartego o współpracę z niemieckimi szpitalami nauczającymi w Schwedt, Pasewalku i Brandenburgu

Od 2021

Prorektor ds. klinicznych

Miałem zaszczyt pełnić następujące funkcje eksperckie:

2013 – 2019 r.

byłem wiceprzewodniczącym Konwentu Dziekanów Wydziałów Lekarskich Uczelni Publicznych. Zajmowałem się umocnieniem współpracy między władzami Wydziałów Lekarskich Uczelni Publicznych, szczególnie prezentowaniem wspólnych interesów oraz działaniami prowadzącymi do efektywnej współpracy z Rektorami Uczelni Medycznych w zakresie prowadzonej działalności dydaktycznej, naukowej i organizacyjnej. 

omnie_1_size
omnie_2_size
omnie_3_size
next arrow
next arrow
previous arrow
previous arrow

2020 r.

zostałem konsultantem wojewódzkim z dziedziny chorób wewnętrznych w województwie zachodniopomorskim

2021 r.

przewodniczyłem podkomisji ds. standardów nauczania na kierunku lekarskim z ramienia KRAUM przy Ministrze Zdrowia – efektem prac tego zespołu są obowiązujące od roku akademickiego 2024/2025 nowe standardy nauczania na kierunku lekarskim i lekarsko-dentystycznym

2022 r.

byłem panelistą w sesji Nauczanie Humanizacji Medycyny podczas I Kongresu Humanizacji Medycyny

2023 r.

zostałem powołany przez Ministra Zdrowia do zespołu do spraw opracowania wytycznych dotyczących jednolitych zasad wykorzystywania Centrum Symulacji Medycznej oraz przeprowadzania egzaminu standaryzowanego w procesie kształcenia przeddyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów (OSCE)

2023 r.

zostałem członkiem Zespołu do spraw wsparcia Dydaktycznego przy KRAUM

2023 r.

z ramienia KRAUM zorganizowałem i prowadziłem panel dyskusyjny podczas konferencji pt.: „Nowoczesna edukacja medyczna odpowiedzią na potrzeby zdrowotne społeczeństwa” poświęconej jakości kształcenia i dydaktyki – w wyniku czego powstały rekomendacje dotyczące kształcenia na kierunkach medycznych)

Odznaczenia

Klinika i dydaktyka

Tytuł profesora medycyny uzyskałem w roku 2011.

Jestem specjalistą chorób wewnętrznych, nefrologii, transplantologii klinicznej i medycyny sportowej. Pracę doktorską, pt.: Stężenie kortyzolu i reakcje wolnorodnikowe w chorobie niedokrwiennej mięśnia sercowego”, obroniłem w Pomorskiej Akademii Medycznej w 1997 roku. Pracę habilitacyjną, pt. „Ocena uszkodzenia niedokrwienno-reperfuzyjnego w przeszczepionej nerce na podstawie wybranych wskaźników metabolizmu puryn i aktywności układu antyoksydacyjnego”, obroniłem w 2007 roku. Tytuł profesora medycyny uzyskałem w roku 2011.

W ośrodku akademickim współtworzyłem program opieki nad pacjentem z przewlekłą chorobą nerek. Przyczyniłem się do utworzenia stacji dializ na potrzeby chorych ze schyłkową niewydolnością nerek oraz ośrodka kwalifikującego do przeszczepienia nerki i prowadzącego pacjentów po przeszczepieniu przy Klinice Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych PUM. Pierwsze hemodializy w ośrodku akademickim datowane są na 1999 rok.

 

Aktualnie ośrodek hemodializ i dializy otrzewnowej w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym nr 2 obsługuje ponad 120 pacjentów, a przeszczepienie nerki rocznie wykonywane jest u ponad 40 pacjentów z całej Polski. W szczytowym okresie wykonywano ich w tym ośrodku ponad 90 rocznie.

Jestem członkiem towarzystw naukowych:

"Wiedza, logika, umiejętności i kompetencje - a nie tylko wiedza encyklopedyczna"

Od 1991 roku jako lekarz, nauczyciel akademicki, Dziekan Wydziału Medycyny i Stomatologii (w latach 2012-2016 r., 2016-2020 r. i 2020-2021 r.) towarzyszyłem pięciu pokoleniom studentów naszej uczelni kształtując programy nauczania medycyny i towarzyszę im dalej biorąc udział w ich kształceniu podyplomowym. Koordynuję staże podyplomowe, kształcę internistów, nefrologów i transplantologów klinicznych. Organizuję autorskie szkolenia krzewiąc ideę nowoczesnego nauczania z poszanowaniem nienaruszalnych wartości. Towarzyszące mi stale motto to: „wiedza, logika, umiejętności i kompetencje - a nie tylko wiedza encyklopedyczna”. Od podstaw uczestniczyłem w tworzeniu nowoczesnego Centrum Symulacji Medycznej w PUM. Czynnie propaguję SPORT i organizację imprez sportowych w tym międzynarodowych regat wioślarskich. Jesteśmy Uniwersytetem Medycznym gdzie sport i promocja zdrowia jest naszą wizytówką w Polsce i na świecie. Byłem wielokrotnie nagradzany nagrodami dydaktycznymi Rektora PUM. 

Jako prorektor ds. klinicznych byłem inicjatorem zmiany nazwy szpitali klinicznych podkreślając ich uniwersytecki charakter oraz misję naukowo-dydaktyczną. USK-1 oraz USK-2, czyli Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 1 i Uniwersytecki Szpital Kliniczny nr 2 są ważnym ogniwem w systemie naszego kształcenia medycznego.

 

Rozwój programu nauczania w języku angielskim to nie tylko świadectwo umiędzynarodowienia, ale wizytówka naszego Uniwersytetu. Moje doświadczenia wynikające z ukończenia studiów w Niemczech wykorzystuję do rozwoju i umacniania współpracy międzynarodowej. Możemy się pochwalić unikatowym na skalę europejską edukacyjnym programem współpracy z niemieckimi szpitalami przygranicznymi. Program Asklepios, którego jestem współtwórcą dedykowany jest niemieckim obywatelom którzy docelowo zasilają kadrę tych szpitali.

Rozwijamy współpracę z Uniwersytetami w Greifswaldzie, Rostoku i Wilnie. Nasza nowa szczecińska tradycja inspirowana przez PUM „Spacerek na Uniwerek” to trochę Wileńskiej akademickiej tradycji w Szczecinie. 

Gauck 1
Gauck 2
Gauck 3
Gauck 4
next arrow
next arrow
previous arrow
previous arrow

Spotkanie z Prezydentam Niemiec Joachimem Gauckiem (Greifswald 2013 rok)

Badania naukowe

Jestem autorem lub współautorem 186 publikacji naukowych z dziedziny nefrologii i transplantologii klinicznej zamieszczonych w recenzowanych czasopismach zagranicznych i krajowych (sumaryczny IF 230,58).

Jestem promotorem siedmiu prac doktorskich z dziedziny nefrologii i transplantologii klinicznej i jednej z dziedziny zarządzania w medycynie. 

 

Przedmiotem moich zainteresowań badawczych są choroby nerek i transplantacja. Poszukuję związków genetycznych, uwarunkowań odpowiedzi immunologicznej i procesów metabolicznych u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek i po przeszczepieniu nerki. Szczególnie interesujące badania kliniczne i eksperymentalne przeprowadziłem oceniając proces niedokrwienia i reperfuzji. Fascynują mnie poszukiwania zależności między nasileniem reakcji wolnorodnikowych, układem antyoksydacyjnym a funkcją nerki przeszczepionej i nerek własnych
 

W badaniach obejmujących analizę profilu nukleotydów oraz produktów ich przemian we krwi żyły nerki przeszczepionej w porównaniu z profilem w żyle obwodowej w czasie reperfuzji zastosowałem kamerą termowizyjną jako nowatorski sposób kontroli reperfuzji. W badaniach wykazałem, że reperfuzyjny stres oksydacyjny wydaje się być najważniejszym mechanizmem uszkodzenia większości komórek po niedokrwieniu i niewątpliwie może mieć wpływ na wczesne podjęcie funkcji przez przeszczepioną nerkę.

 

Inne istotne badania dotyczyły roli receptorów FcγRIIa, polimorfizmu genów kodujących cytokiny, polimorfizmu genów dysmutazy ponadtlenkowej (SOD1, SOD2), polimorfizmu śródbłonkowej syntazy tlenku azotu (eNOS) oraz limfocytów CD4+CD28- w procesie ostrego i przewlekłego odrzucania przeszczepionej nerki. Wykazałem, że polimorfizm FcγRIIa wpływa na przeżycie przeszczepionej nerki, chociaż nie jest czynnikiem ryzyka procesu ostrego lub przewlekłego odrzucania. Stwierdziłem także, że polimorfizm TNFα może predysponować do wystąpienia procesu ostrego odrzucania przeszczepionej nerki, natomiast czynnikiem predysponującym do odrzucania przewlekłego jest polimorfizm IL-6 oraz zwiększony odsetek limfocytów CD4+CD28-. 

Ciekawymi badaniami było poszukiwanie związku parametrów farmakokinetyki takrolimusu (zmienność wewnątrzosobnicza (IPV) i stężenia we krwi normalizowane dawką (C/D Ratio)) z długoterminową funkcją nerki przeszczepionej. Analizowałem wpływ EMMPRIN/CD147 na późną funkcję i zmiany histopatologiczne przeszczepu nerki. Badałem wpływ nefrektomii oraz hemodializy na stężenie renalazy w osoczu, erytrocytach oraz moczu u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Poszukiwałem biochemicznych markerów ostrego pooperacyjnego uszkodzenia nerek (CSA-AKI). Analizowałem parametry poszczepiennej odporności humoralnej i komórkowej u pacjentów hemodializowanych (SARS-CoV-2 mRNA). 

 

Badania naukowe przeprowadzałem w ramach licznie prowadzonych projektów naukowych. W latach 2003–2006 byłem kierownikiem projektu badawczego KBN pt.: „Ocena wpływu zgodności antygenów HLA i czasu niedokrwienia na bezpośredni i odległy wynik allogennego przeszczepiania nerki pobranej ze zwłok” (nr projektu: 3 P05C 073 24p05) i wykonawcą projektu pt.: „Znaczenie ekspresji genów: transformującego czynnika wzrostu beta (TGF-β1) i CD44, poziomu białek (TGF-β1) i CD 44, w biopsji „0” graftu oraz 30 minut po reperfuzji jako wskaźników rokowniczych jego przeżycia” (nr projektu: 2 P05C 029 28). Byłem również kierownikiem projektu badawczego pt: "Analiza zawartości transrenalnego DNA i długości telomerów w DNA izolowanym w moczu biorców nerki przeszczepionej" (nr projektu N N402 487739). A aktualnie jestem kierownikiem projektu: „Określenie wpływu czynników genetycznych, biochemicznych i środowiskowych na patogenezę chorób sercowo-naczyniowych, przewlekłej choroby nerek oraz przewlekłych chorób zapalnych i ich czynników ryzyka realizowanego w ramach programu ”Regionalna Inicjatywa Doskonałości” (PUM-01/19/RID/03).